HATAY’daki depremde, yakınlarını kaybeden Didem Yılmaz (37), yaralarını İzmir’in Menemen ilçesinde tanıştığı çömlek sanatıyla sardı. Memuriyeti bırakan ve kendisine seramik, polyester ve heykel boyama atölyesi açan Yılmaz, “Bu atölye rehabilitasyon merkezi gibi oldu. Gülüyoruz, eğleniyoruz, üretiyoruz. Üretmek insanı hayata bağlıyor. Hepimize ilaç oldu” dedi.
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat 2023‘te yaşanan depreme Hatay’da yakalanan ve birçok yakınını kaybeden Yılmaz, ailesiyle İzmir‘e yerleşti. İzmir’de kendisine yepyeni bir hayat kuran Yılmaz, memurluğu bırakarak çok sevdiği el sanatlarıyla uğraşmaya başladı. Enkazdan birlikte çıktığı annesi Sevim Yılmaz‘ın (61) desteğiyle bir atölye kuran Yılmaz, hobi olarak başladığı seramik ve çömlek yolculuğunun zamanla bir tutku haline geldiğini belirtti. Hem çocuklar hem yetişkinlerle atölyesinde bir araya gelen Yılmaz, katılımcılara keyifli ve yaratıcı deneyimler sunmaya devam ediyor.
Deprem anında yaşadıklarını anlatan Didem Yılmaz, “İzmir’e geleli yaklaşık 2,5 yıl oldu. Depremden sonra geldim. İki ablamdan biri öğretmenlik yaptığı için Hatay’da yaşıyorduk. Hatay‘da Sosyal Hizmetler‘de 8 yıl memur olarak çalıştım. Pazar gecesi deprem oldu. Zor bir 6 gün geçirdik. Ablam, eniştem ve yeğenimle birlikte çok sayıda arkadaşım enkaz altında hayatını kaybetti. Evimiz yıkıldı. Zor anlarda her şeyin üstüne gelen duvar parçaları arasında hayatta kalmak için mücadele ettik. Kıyamet kopuyor sandım. Duvar yıkılınca bir boşluk oluştu ve biz oradan çıkabildik. Oturduğumuz mahallede çökmeyen bina yoktu” dedi.
Depremin ardından yakınlarına ulaşmaya çalışan Yılmaz’ın duyguları oldukça yoğunlaştı; ablası, eniştesi ve bir yeğeninin 6 günün ardından enkazın altından cansız olarak çıkarıldığını kaydetti. Daha sonra İzmir’e kuzenlerinin yanına geldiğini anlatan Yılmaz, “Ege Üniversitesi mezunuyum ve İzmir’i çok seviyordum. Huzurlu bir alan arıyorduk. İskenderun’dan çıkana kadar her yerde yıkım varmış hissi oluşmuştu. Kuzenlerim burada olduğu için onların evinde kaldık, sonra Çiğli Sosyal Hizmetler Müdürlüğü’nde bir süre çalışmaya devam ettim. Müdürlerim bana çok yardımcı oldu ama annemi evde yalnız bırakmak zorunda kalmıştım. Psikolojik yardım aldık bir süre. İlaçlar bir yere kadar idare ediyordu, insanın kendi kendini tedavi etmesi gerekiyordu. İzmir’de bir atölyeye annem ve ablamla birlikte kaydolduk. Hayata karışmaya başlamıştık. İzmir de deprem bölgesi olduğu için ufak depremler oluyordu. Kapalı alanda kalma korkum vardı. Engelli bireylerin aileleriyle çalıştığım için güler yüzlü ve olumlu olmam gerekiyordu. Yıllardır el sanatlarına meraklıydım, bu yüzden bir anda karar verdim. Annemin mutlu olması beni çok etkiledi” şeklinde konuştu.
HAM ÇÖMLEĞİ ŞEKİLLENDİRİP BOYUYOR
Yılmaz, Menemen’de 2 senedir sanat atölyesi işlettiklerini belirterek, katıldığı 4’üncü Uluslararası Menemen Çömlek Festivali‘nde ürünlerini sergilediğini vurguladı. “Seramikle uğraşmak bize gerçekten terapi gibi oldu. Daha küçük
