İzmir’in incir üretim merkezi olan Tire’de bu yıl gerçekleştirilecek incir hasadı, yüksek maaşlarla dikkat çekiyor. Tire Ziraat Odası’nın açıklamaları doğrultusunda, incir bahçelerinde yatılı olarak çalışan, “bekçi” olarak tanımlanan işçilere 33 günlük sezonluk çalışma için 90 bin TL maaş ödenecek. Bu rakam, mevcut asgari ücretin dört katından fazlasını oluşturuyor ve oldukça dikkat çekici bir artış meydana getiriyor.
Bununla birlikte, gündelik çalışan çırpıcı ve toplayıcı işçilerin ücreti ise belirli bir düzlemde sabitlenmiş durumda. İşçilerin, dayıbaşı ve nakliye ücretleri dahil olmak üzere günlük net 1.700 TL alacakları bildirildi. Ancak, en yüksek ücreti alacak olan işçi grubu, 24 saat boyunca bahçede kalan, güvenliği ve ürünün korunmasını sağlayan yatılı işçiler olacak. Bu durum, Tire’deki incir hasadının yoğun ve elverişsiz koşullarda gerçekleştiğinin bir göstergesi olarak değerlendiriliyor.
“ÜCRET YÜKSEK AMA YAPILAN İŞE GÖRE DEĞERLENDİRİLMELİ”
Tire Ziraat Odası Başkanı Halil İbişoğlu, aşırı yüksek görünen bu maaşların ardında yatan gerçekleri dile getirdi. İşin oldukça zahmetli ve meşakkatli olduğunu vurgulayan İbişoğlu, şunları ifade etti: “İşçi ücretlerimiz de belli oldu. Burada ‘bekçi’ dediğimiz, yatılı kalan işçiler 33 günlük çalışma karşılığında 90 bin TL alacaklar. Bu miktar asgari ücretle karşılaştırıldığında yüksek görünüyor fakat mesai mefhumu olmayan, ağır, zor ve ciddi tecrübe gerektiren bir iş. Umuyorum ki, başarılı bir incir sezonu geçiririz. Tüm üreticilerimize bereketli ve verimli bir dönem diliyorum.”
Hasat sezonunun yaklaşmasıyla birlikte, bu yüksek maaşlara rağmen Tire bölgesinde hala işçi açığı yaşanıyor. Üreticiler, zorlu çalışma şartlarını göze alabilecek, aynı zamanda tecrübeli işçilere ulaşmakta zorlandıklarını belirtiyor. Bu durum, özellikle bu yılki yüksek maaşlara rağmen, iş gücü temininde yaşanan sıkıntının endişe verici bir boyut kazandığını gösteriyor.
Tire’nin incir hasadı, her yıl binlerce ton ürün ile önemli bir ekonomik değer oluşturuyor. Ancak, bu kadar yüksek maaşlar verilmesine rağmen iş gücü bulunamaması, çiftçilerin zorlu süreçler geçirmesine sebep oluyor. Kısa süre içerisinde tam anlamıyla verimi artırmak ve hasadı yapmak için deneyimli işçilerin çekilmesi gerekmektedir. Aksi takdirde, yıllardır süregelen bu geleneksel mevsimsel işin sürdürülebilirliği tehlikeye girebilir.
Bölgedeki üreticilerin, yaşadıkları bu sorunların yanı sıra, incir üretimi ile ilgili alanda yapılan çalışmalar ve teşvikler de büyük önem taşıyor. Yüksek maaşlar ve kaliteli iş gücü sağlandığında, Tire’nin incir üretimi misyonunu daha iyi bir şekilde yerine getirebilir ve bu alanda daha rekabetçi bir konuma gelebilir. Dolayısıyla, hem işgücü hem de üretim kalitesinin artırılması için bölgesel istihdam politikaları ve teşviklerin gözden geçirilmesi gerekiyor.
